Το πράσινο φως έδωσε χθες το Συμβούλιο της Επικρατείας στην γενική ανάπλαση του Φαληρικού Μετώπου η οποία περιλαμβάνει τόσο τα έργα από το Ιδρυμα Νιάρχος όσο και τις παρεμβάσεις που προτίθεται να κάνει η πολιτεία. 

Οι δικαστές έκριναν συνταγματικό και νόμιμο το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργείου Περιβάλλοντος τη σχετική στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ).

Παρά το γεγονός ότι με τις μεταολυμπιακές χρήσεις αυξήθηκε η συνολική επιτρεπόμενη δόμηση σε 56.055 τ.μ. το ΣτΕ κρίνει ότι παραμένει σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τη μεγάλη έκταση (757,5 στρέμματα) της υπό ανάπλαση περιοχής και ότι δεν παραβιάζεται το άρθρο 24 του Συντάγματος, αφού δεν επιδεινώνονται το οικιστικό περιβάλλον και οι όροι διαβίωσης των κατοίκων.

Ετσι, δίνεται το «οκ» για τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου, την υπογειοποίηση αλλά και ανύψωση της λεωφόρου Ποσειδώνος σε διάφορα σημεία, την ανέγερση της Εθνικής Βιβλιοθήκης και Εθνικής Λυρικής Σκηνής (στον παλαιό Ιππόδρομο), τη δημιουργία συνεδριακού κέντρου διεθνών προδιαγραφών, πολλές αθλοπαιδιές, χώρους πράσινου, τεχνητές νησίδες και τεχνητή αμμώδη παραλία, καθώς και διάφορες εμπορικές χρήσεις (καταστήματα, γραφεία, αναψυκτήρια, χώρους εστίασης και εκθεσιακούς, θερινό κινηματογράφο κ.λπ.), μουσείο αεροπορίας, μαρίνες, 4 προβλήτες κ.λπ.

Πάντως, το ΣτΕ μπλόκαρε τη δημιουργία ενυδρείου συνολικής δόμησης 17.000 τ.μ., καθώς και την κατασκευή ελικοδρομίου και ζητά να συνυπογράψει ο υπουργός Πολιτισμού γιατί βρίσκονται κοντά στην περιοχή ένας ναός διατηρητέο μνημείο, δύο μεσαιωνικοί πύργοι, και το ακίνητο της Ριζαρείου όπου εντοπίστηκε το τμήμα της αρχαίας ακτής του φαληρικού λιμένα σε έκταση 1.500 τμ..

Πηγή: RE+D

Μέχρι τα μέσα Ιουνίου θα ψηφιστεί ο νέος νόμος για τα αυθαίρετα, που καταργεί το Ν. 4014/11 ο οποίος κρίθηκε αντισυνταγματικός από την ολομέλεια του ΣτΕ, όπως ανακοίνωσε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Σταύρος Καλαφάτης κατά την ομιλία του στο Αναπτυξιακό Συνέδριο του ΥΠΕΚΑ για την Προγραμματική Περίοδο 2014 – 2020.

Tο νομοσχέδιο μπαίνει σε φάση διαβούλευσης έτσι ώστε προς το τέλος Μαΐου να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή.

Με 500 € μπορούν να εξαιρεθούν οριστικά από την κατεδάφιση όλα τα αυθαίρετα κτίρια προ του 1975, καθώς και όλα τα κτίρια με μικρές πολεοδομικές παραβάσεις (πέργκολες, μπάρμπεκιου, εξώστες, αλλαγές διαρρύθμισης κ.λπ.), ανεξαρτήτως του αριθμού τους εντός οριζόντιας ιδιοκτησίας.

Οριστική νομιμοποίηση, αφού πληρώσουν το ειδικό πρόστιμο που προβλέπεται από τον νόμο για την τακτοποίηση αυθαιρέτων, λαμβάνουν οι υπερβάσεις έως 40% της δόμησης και έως 20% του ύψους. Εξαιρούνται οι υπερβάσεις εντός προκηπίου ή ακάλυπτου.

Επίσης, αυθαίρετες κατασκευές που υφίστανται προ του έτους 1983 προβλέπεται οριστική εξαίρεση από την κατεδάφιση, καταβολή παραβόλου και 15% του ειδικού προστίμου.

Όλες οι υπόλοιπες κατηγορίες αυθαιρέτων μπορούν να τακτοποιηθούν έως 30 χρόνια πληρώνοντας το ειδικό πρόστιμο. Όσοι έχουν ήδη υπαχθεί στη ρύθμιση για την τακτοποίηση και εντάσσονται σε αυτές τις κατηγορίες, λαμβάνουν κι αυτοί οριστική εξαίρεση από την κατεδάφιση, ενώ προβλέπεται επιστροφή χρημάτων στις περιπτώσεις που με την διαδικασία τακτοποίησης πλήρωσαν περισσότερα. Η οριστική εξαίρεση από την κατεδάφιση θα γίνεται με απλή δήλωση και προσκόμιση τεχνικής έκθεσης από μηχανικό, αεροφωτογραφίες ή άλλο δημόσιο έγγραφο που να πιστοποιεί το χρόνο ανέγερσης του ακινήτου.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι αυθαιρεσίες να έχουν γίνει έως τις 28 Ιουλίου του 2011. Μεταγενέστερα αυθαίρετα δεν υπάγονται στις ρυθμίσεις και αντιμετωπίζουν βαριά πρόστιμα και αποφάσεις κατεδάφισης. Εξαιρούνται επίσης όλα τα αυθαίρετα που βρίσκονται σε δάση, σε αιγιαλούς, αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ.

Το νέο σχέδιο νόμου για την αυθαίρετη δόμηση στην Ελλάδα, το οποίο ήδη βρίσκεται στο στάδιο της διαβούλευσης στο διαδίκτυο, προβλέπει ότι στο εξής οι δόσεις πληρωμής των προστίμων, από 48 που ήταν μέχρι σήμερα, αυξάνονται σε 60, ενώ θα μπορούν να είναι είτε μηνιαίες, είτε 10 εξαμηνιαίες.

Κατηγορίες

Στην πρώτη κατηγορία των αυθαιρέτων τα οποία έχουν τη δυνατότητα νομιμοποίησης, ανήκουν όσα έχουν κατασκευαστεί πριν τον Ιούνιο του 1975 και δηλώνονται με ένα εφάπαξ ποσό της τάξης των 500 €, συν το κόστος της τεχνικής έκθεσης.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν όσα έχουν κτισθεί από το 1975 ως το 1983 και για τη νομιμοποίησή τους θα πληρώνεται πλέον το αντίστοιχο παράβολο, το τέλος του ειδικού προστίμου και το κόστος της τεχνικής έκθεσης, χωρίς ωστόσο να απαιτείται πλέον η κατάθεση σχεδίων του κτιρίου.

Στην τρίτη κατηγορία ανήκουν τα αυθαίρετα με μικρές παραβάσεις (π.χ. πέργκολες, μπάρμπεκιου, αύξηση διάστασης εξώστη) τα οποία θα νομιμοποιούνται πλέον με την καταβολή 500 €, ανεξάρτητα από τον αριθμό των παραβάσεων, συμπεριλαμβανομένων επίσης χρημάτων που απαιτούνται για το κόστος του προστίμου και της τεχνικής έκθεσης.

Δυνατότητα νομιμοποίησης θα έχουν επίσης αυθαίρετες κατασκευές, όπως ημιυπαίθριοι, δώμα, κλειστά μπαλκόνια, εφόσον δεν παραβιάζεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 40% το πολεοδομικό μέγεθος της δόμησης και σε ποσοστό 20% το πολεοδομικό μέγεθος του ύψους, μετά την συμπλήρωση της ταυτότητας του κτηρίου.

Για πολύ μεγάλες παραβάσεις, όπως επίσης και για τα εξ ολοκλήρου αυθαίρετα, προβλέπεται εξαίρεση από την κατεδάφιση για 30 χρόνια, ύστερα από την καταβολή των ανάλογων προστίμων.

Καμία δυνατότητα νομιμοποίησης δεν έχουν οι αυθαίρετες κατασκευές σε αρχαιολογικούς χώρους, δάση και αιγιαλούς, όπως επίσης και όσες κατασκευάστηκαν μετά τις 28 Ιουλίου του 2011.

Σχετικά με τα εξ' αδιαιρέτου, που δεν μπορούσαν να υπαχθούν στο νόμο, νομικά επιτρέπεται η σύσταση καθέτων ιδιοκτησιών και δίνεται το δικαίωμα να υπάγονται στο νόμο με την καταβολή του 30% του προστίμου.

Είναι αρχιτεκτονικά επιτεύγματα, είναι συνδεδεμένα με την ιστορία της πόλης και αποτελούν σημεία αναφοράς για όλους τους Αθηναίους.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΧΙΛΤΟΝ  

Λίγα κτίρια στην Αθήνα αγαπήθηκαν και μισήθηκαν τόσο πολύ όσο το Χίλτον. Τουλάχιστον την εποχή που χτιζόντουσαν. Για το Χίλτον έχει χυθεί πολύ μελάνι. Σήμερα κανείς δεν μπαίνει στον κόπο: το να κρίνεις το Χίλτον είναι σαν να κρίνεις το Αρχαιολογικό Μουσείο ή την Παλαιά Βουλή στην οδό Σταδίου. Θεωρείται, δικαίως, τοπόσημο της πόλης.

«Ένα ξενοδοχείο αμύθητου πλούτου πρόκειται να ανεγερθή εις τας Αθήνας» γράφει ο Γ. Σκλιάς στις 13 Ιανουαρίου του 1957 στο «Βήμα». Προτού ακόμα δημοσιευτούν τα σχέδια, ο Γ. Κορομηλάς τον αποκαλεί «ουρανοξύστη» και προειδοποιεί ότι αυτό, μαζί με τον προτεινόμενο πύργο του Φαληρικού Δέλτα (που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ), θα καταστρέψουν το αστικό τοπίο. Η ιστορία του Χίλτον της Αθήνας ξεκινάει όταν, στις αρχές του 1957, η τότε κυβέρνηση αποδέχεται την πρόταση του εφοπλιστή Απόστολου Πεζά, καθώς και του Κόνραντ Χίλτον, για την ανέγερση ενός μεγάλου, πολυτελούς ξενοδοχείου στην Αθήνα. Λίγους μήνες αργότερα, η Κυβερνητική Οικονομική Επιτροπή αποφάσισε την παραχώρηση στον κ. Πεζά έκτασης 16.000 πήχεων αντί 750.000 δολαρίων. Επρόκειτο για το οικόπεδο επί των οδών Βασ. Σοφίας και Βασ. Κωνσταντίνου. Σε εκείνον το χώρο φιλοξενούνταν έως τότε στρατιωτικές υπηρεσίες, οι οποίες θα μεταφέρονταν σε άλλη περιοχή.   Στις αρχές Φεβρουαρίου του 1959 θεμελιώνεται το Χίλτον, παρουσία του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Η θεμελίωση αποτελεί σημαντικό κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και αρχιτεκτονικό γεγονός. Η ανέγερσή του θα αντιμετωπιστεί ως οικονομικο-πολιτικό σκάνδαλο από μεγάλη μερίδα του Τύπου, που δεν θα σταθεί στην αρχιτεκτονική του αξία καθαυτή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 21 Απριλίου του 1963, εγκαινιάζεται το 53ο Χίλτον. Δύο χρόνια νωρίτερα, στις 15 Ιουνίου του 1961, είχε εγκαινιαστεί το Mont Parnes και στις 6 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου η Αμερικανική Πρεσβεία. Οι «New York Times», σε άρθρο τους για το Χίλτον και την πρεσβεία, σχολιάζουν αρνητικά το πρώτο και θετικά τη δεύτερη. «Συμφωνώ με όσους πιστεύουν ότι το ξενοδοχείο των Αθηνών είναι το ωραιότερον Χίλτον του κόσμου» είχε δηλώσει την ημέρα των εγκαινίων ο ίδιος ο Χίλτον. Τα σχέδια τα οφείλουμε στους αρχιτέκτονες Εμμανουήλ Βουρέκα, Προκόπη Βασιλειάδη και Σπύρο Στάικο. Αν και ανήκει στην τυπολογία των μεγάλων κοσμοπολίτικων ξενοδοχείων, η εξωτερική κυρίως μορφή του παρουσιάζει κάποια πρωτοτυπία, χάρη στη σύνθεση που επιδιώχθηκε ανάμεσα στο μοντέρνο και το κλασικό, ενώ η χρήση του πεντελικού μαρμάρου και οι μνημειώδεις ανάγλυφες συνθέσεις του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη, με την αρχαϊκή τους θεματολογία, επιχειρούν να δώσουν μια «ελληνική» πινελιά. Η βασική επιτυχία, από αρχιτεκτονικής πλευράς, συνίσταται στο στήσιμο «ενός περίοπτου κτιρίου αξιώσεων σε ένα δύσκολο οικόπεδο», όπου ο κοίλος άξονας και άλλες λύσεις που επελέγησαν καταφέρνουν έως έναν βαθμό να μειώσουν την ακαμψία του όγκου.   Φυσικά, τα εγκαίνια του ξενοδοχείου υπήρξε το κοσμικό γεγονός της χρονιάς. «Στη δεξίωση των εγκαινίων», σημειώνει ο γνωστός αθηναιογράφος Γιάννης Καιροφύλας, «πήγανε όλοι οι κοσμικοί που κατόρθωσαν να βρούνε πρόσκληση και μερικοί πήγανε της προσκολλήσεως, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Οι κύριοι ήταν όλοι τους με επίσημο ένδυμα, ενώ οι κυρίες είχαν κάπως πρόωρα φέρει την άνοιξη με τα πολύχρωμα καπέλα τους, για τα οποία είχαν καταβάλει ουκ ολίγα στις Αθηναίες καπελούδες, τις μετρημένες πια στα δάχτυλα». Το 2004 έγιναν έργα ανακαίνισης και προσθήκης νέας πτέρυγας από τα αρχιτεκτονικά γραφεία των Αλέξανδρου Τομπάζη και Χάρρυ Μπουγαδέλη.    

ΚΤΙΡΙΟ ΟΤΕ  

«Και δεύτερον ουρανοξύστη των είκοσι ένα ορόφων αποκτά η Αθήνα» έγραφε ο «Ταχυδρόμος» στις 11 Φεβρουαρίου 1972. «Όχι, όμως, διά στέγασιν γραφείων διαφόρων εταιρειών, όπως ο ανεγερθείς παρά το τέρμα Αμπελοκήπων υπό της οικοδομικής επιχειρήσεως "Αλβέρτης-Δημόπουλος". Ο νέος ουρανοξύστης θα προορίζεται δι’ αποκλειστικήν χρήσιν του ΟΤΕ, θα ανεγερθή κοντά στο Μαρούσι, έναντι ακριβώς του εργοστασίου "Ήβη", και θα συγκεντρώση όλες τις υπηρεσίες του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας».

Ο «ουρανοξύστης» δεν είναι άλλος από το Μέγαρο του ΟΤΕ στη λεωφόρο Κηφισίας, στο ύψος του σημείου που μετά την κατασκευή της Αττικής Οδού συνηθίσαμε να αποκαλούμε «δαχτυλίδι». Η απόφαση για την ανέγερσή του ελήφθη στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Διενεργήθηκε πανελλήνιος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός σε δύο φάσεις. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι Αθηναίοι είναι ότι υλοποιήθηκε το δεύτερο βραβείο, καθώς δεν απονεμήθηκε πρώτο βραβείο. Την υλοποιημένη πρόταση υπέγραφαν οι αρχιτέκτονες Πλάτων Μασσέλος, Γρηγόρης Μαυρομμάτης, Δημήτρης Νάκος και προέβλεπε πολυώροφο κτίριο σχήματος «αστέρος εν κατόψει». Έχει συνολική δόμηση 64.785,10 τ.μ. και είναι δομημένο σε οικόπεδο εμβαδού 52 στρεμμάτων περίπου.   Η κατασκευή του συνδέθηκε με την είσοδο σε μία εποχή ραγδαίας ανάπτυξης των τηλεπικοινωνιών στη χώρα μας. Είναι το όγδοο πιο ψηλό κτίριο στην Ελλάδα.    

 

 

ΠΥΡΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ 

Στην Αθήνα δεν επιτρέπεται η κατασκευή ψηλών κτιρίων. Ιδεολογικές ακαμψίες άλλων εποχών θα πείτε, σημασία όμως έχει ότι ισχύει και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα: 27 μέτρα μάξιμουμ. Την περίοδο της χούντας ψηφίστηκε ένας αναπτυξιακός νόμος «Περί του ύψους των οικοδομών και ελευθέρας δομήσεως», που προέβλεπε την ανέγερση υψηλών κτιρίων σε πανταχόθεν ελεύθερο χώρο. Μέχρι τότε, το μέγιστο ύψος των κτιρίων ήταν τα 35 μέτρα. Ο συγκεκριμένος νόμος επέτρεψε την ανέγερση των λιγοστών πραγματικά ψηλών κτιρίων της Αθήνας και, πρώτα απ’ όλα, του Πύργου Αθηνών, ο οποίος παραμένει μέχρι σήμερα το ψηλότερο κτίριο στη χώρα. Έχει ύψος 103 μέτρα και αποτελείται από 28 ορόφους, ενώ δίπλα του υπάρχει ένα χαμηλότερο κτίριο, ύψους 65 μέτρων. Οικοδομήθηκε στην περιοχή των Αμπελοκήπων μεταξύ των ετών 1970-1973, βάσει σχεδίων των αρχιτεκτόνων Ιωάννη Βικέλα και Ιωάννη Κυμπρίτη. Το οικόπεδο ανήκε στη Μαριάνθη Σίμου, αδελφή του εφοπλιστή και γνωστού ευεργέτη Ευγένιου Ευγενίδη. Πρόκειται για έναν 25ώροφο γυάλινο πύργο γραφείων, που αποτελεί αρκετά επιτυχή μίμηση των αντίστοιχων αμερικανικών προτύπων, με κάποια στοιχεία ελληνικής «νεοϊστορικότητας». Αυτό που κυρίως ξεχώρισε την προσπάθεια αυτή από την αντίστοιχη αισθητική εμπειρία ενός διεθνούς πύργου γραφείων υπήρξε η προσπάθεια δημιουργίας μιας εντόπιας μορφής με βάση, κορμό και στέψη.   Το αρχικό στήσιμο στο οικόπεδο προέβλεπε τη διαμόρφωση μιας διευρυμένης διώροφης βάσης και ενός υπερκείμενου ουρανοξύστη που θα αποτελούνταν από επάλληλα κατακόρυφα πρίσματα. Τελικά, το κτιριακό συγκρότημα διαμορφώθηκε από δύο ανισοϋψείς πύργους και μία ευρύχωρη πλατεία. Δίπλα, και σε υποχώρηση από τον κυρίως προβεβλημένο όγκο, εμφανίζεται η τεθλασμένη μορφή ενός χαμηλότερου κτιρίου, διατηρώντας κοινά χαρακτηριστικά ως προς τον σχεδιαστικό κάνναβο των όψεων. Αξίζει να σημειωθεί πως και στους δύο μεγάλους σεισμούς της Αθήνας, το 1981 και το 1999, δεν έπαθε την παραμικρή ζημιά.    

ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΦΙΞ  

Το 1863 ο Ιωάννης Φιξ κατασκευάζει το πρώτο στην Ελλάδα εργοστάσιο παραγωγής μπίρας στην περιοχή του Κολωνακίου. Μετά τον θάνατό του ο γιος του Κάρολος Φιξ, επεκτείνοντας την επιχείρησή του, κατασκευάζει το 1893 ένα νέο και μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής εργοστάσιο στον ίδιο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το υφιστάμενο κτίριο, στη δυτική όχθη του Ιλισού και νότια, σε μικρή απόσταση, από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Την εποχή εκείνη η περιοχή αυτή ήταν αδόμητη. Η επιτυχημένη πορεία της επιχείρησης του Καρόλου Φιξ κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχή επέκταση των εγκαταστάσεων του εργοστασίου μέχρι το 1920, στην ίδια πάντα θέση. 

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, εποχή βιομηχανικής ανασυγκρότησης της χώρας, αποφασίζεται η ριζική ανακαίνιση-ανακατασκευή του εργοστασίου και ο σχεδιασμός του έργου αυτού ανατίθεται από την οικογένεια Φιξ στον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο (1926-1977), πρωτοπόρο εκπρόσωπο του μεταπολεμικού μοντερνισμού στην Ελλάδα. Στον σχεδιασμό του ο Ζενέτος τόνιζε την οριζόντια διάσταση του κτιρίου Φιξ κατά μήκος της λεωφόρου Συγγρού και της λεωφόρου Καλλιρρόης με οριζόντια γραμμικά υαλοστάσια. Επιπλέον, δεν επιδίωκε απλώς τη στέγαση μιας βιομηχανικής μονάδας, αλλά στο πλαίσιο της γενικότερης φιλοσοφίας του ενδιαφερόταν για τη μελλοντική λειτουργία του κτιρίου κάτω από διαφορετικές συνθήκες σε επόμενες εποχές. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 το εργοστάσιο ζυθοποιίας μεταφέρθηκε έξω από την Αθήνα και το συνολικό κτίριο, αν και σε άριστη τότε κατάσταση, εκκενώθηκε. Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να γίνονται εμφανή τα σημάδια της εγκατάλειψης και της αισθητικής αλλοίωσης, με ανάρτηση διαφημιστικών πινακίδων στις όψεις και εμφανείς ζημιές στο εσωτερικό και στο εξωτερικό κέλυφος του κτιρίου. Αυτό προκάλεσε διχασμό στην κοινή γνώμη, ιδίως στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν τμήμα του κτιρίου κατεδαφίστηκε για τις ανάγκες κατασκευής του σταθμού του μετρό. Οι περισσότεροι Αθηναίοι ήθελαν να απαλλαγούν από τον εγκαταλελειμμένο σκελετό, οι αρχιτέκτονες έκαναν πορείες διαμαρτυρίας. Τελικά, αποφασίστηκε η μετασκευή του υπόλοιπου Φιξ σε έδρα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Ύστερα από πολλές περιπέτειες, τα έργα προχωρούν με εντατικούς ρυθμούς και το νέο Φιξ αναμένεται να είναι έτοιμο μέχρι το φθινόπωρο – τα εγκαίνια του μουσείου στις αρχές του 2014.    

ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ  

Το (νέο) Μουσείο Ακρόπολης δεν προκάλεσε τη θύελλα του Χίλτον, αλλά απασχόλησε για δύο τουλάχιστον δεκαετίες αρχιτέκτονες, πολεοδόμους και κοινή γνώμη. Όσο δε πλησιάζαμε στα εγκαίνια του 2009 και οι Αθηναίοι εξοικειώνονταν με την παρουσία του, τόσο βάθαινε το ρήγμα ανάμεσα σε όσους ήταν έτοιμοι να το λατρέψουν και σε όσους είχαν ήδη αποφασίσει να το μισήσουν.   Από τη δεκαετία του 1970 φάνηκε ότι το παλιό μουσείο επάνω στον Ιερό Βράχο δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει ικανοποιητικά στα μεγάλα πλήθη των επισκεπτών του. Η ακαταλληλότητα του χώρου συχνά προκαλούσε προβλήματα και υποβάθμιζε το αισθητικό αποτέλεσμα που ήθελε να επιτύχει η έκθεση των αριστουργημάτων του Βράχου. Την ανάγκη αυτή για τη δημιουργία ενός νέου Μουσείου της Ακρόπολης διατύπωσε πρώτος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τον Σεπτέμβριο του 1976, οριοθετώντας και τον χώρο στον οποίο τελικά κτίστηκε το νέο μουσείο. Διεξήχθησαν δύο αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί το 1976 και το 1979, που όμως έμειναν στα χαρτιά. Το 1989 η Μελίνα Μερκούρη, που ως υπουργός Πολιτισμού ταύτισε την πολιτική της με τη διεκδίκηση της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο, ξεκίνησε έναν νέο διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού ακυρώθηκαν μετά την αποκάλυψη μιας μεγάλης οικιστικής περιοχής στο οικόπεδο Μακρυγιάννη, που χρονολογείται από τους προϊστορικούς ως τους βυζαντινούς χρόνους. Η ανασκαφή έπρεπε να ενταχθεί στο Νέο Μουσείο. 

Το 2000, ο Οργανισμός Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης (ΟΑΝΜΑ) ανακοίνωσε πρόσκληση για συμμετοχή σε έναν νέο διαγωνισμό, ο οποίος ευτυχώς ολοκληρώθηκε χωρίς προβλήματα. Το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στον Μπερνάρ Τσουμί και στον Μιχάλη Φωτιάδη. Στην πορεία των εργασιών υπήρξαν αντιδράσεις από τμήμα αρχαιολόγων και ακτιβιστών που θεωρούσαν ότι το νέο κτίριο καταστρέφει τις αρχαιότητες. Σήμερα, το νέο Μουσείο της Ακρόπολης αριθμεί στο σύνολό του 25.000 τ.μ. και διαθέτει εκθεσιακούς χώρους με εμβαδόν 14.000 τ.μ., δέκα φορές μεγαλύτερους απ’ ό,τι στο παλιό μουσείο.

Πηγή: LIFO

Από τη περιοχή της Αμνισού Ηρακλείου, σε παραθαλάσσια ταβέρνα, ξεκίνησε σήμερα η επιχείρηση κατεδάφισης αυθαιρέτων που έχουν χτιστεί στον αιγιαλό, σε όλη την Κρήτη, μετά την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης να εφαρμόσει τον νόμο. Πρόκειται για περίπου 100 κτίσματα και για τον λόγο αυτόν βρίσκονται στην Κρήτη στελέχη του ΥΠΕΚΑ, ώστε να εκτελέσουν τις υπάρχουσες αποφάσεις. 

Η πρώτη κατεδάφιση έγινε μετ΄ εμποδίων και σε κλίμα έντασης στην Αμνισό, όπου από το πρωί οι ιδιοκτήτες της ταβέρνας είχαν σταθμεύσει τα αυτοκίνητά τους προκειμένου να εμποδίσουν τις μπουλντόζες να προχωρήσουν, κάνοντας λόγο για επιλεκτικές κατεδαφίσεις, που εξαιρούν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Παρά τις αντιδράσεις των ιδιοκτητών, τις εντάσεις, τις λιποθυμίες και τα όποια εμπόδια, οι μπουλντόζες έπιασαν δουλειά και κατεδάφισαν το αυθαίρετο κτίσμα. 

Ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, είχε τονίσει σε δηλώσεις του, πως δεν είναι δυνατόν κάποιοι να καταπατούν τον αιγιαλό, να χτίζουν σε δημόσιες εκτάσεις, και ενώ υπάρχουν τελεσίδικες αποφάσεις να παραμένουν στη θέση τους τα αυθαίρετα. Αύριο θα ακολουθήσει μια ακόμη επιχείρηση κατεδάφισης παράνομων κατασκευών (εξέδρα, μπαρ κ.ά.), που ανήκουν σε ξενοδοχειακή μονάδα των Μαλίων εμβαδού 3.300 τμ, ενώ οι κατεδαφίσεις θα συνεχιστούν και τις επόμενες ημέρες.

Ο Ολλανδός αρχιτέκτονας Μάρτιν Κνάιτ που θα αναπλάσει το κέντρο, μιλάει στην «Κ»

Του Γιωργου Λιαλιου

Η συνάντησή μας στην οδό Πανεπιστημίου, το πρωί της προηγούμενης Πέμπτης, ξεκίνησε με ένα περιστατικό που ο καθένας μας θα απευχόταν να συμβεί μπροστά σε έναν φιλοξενούμενο από το εξωτερικό. Κυριολεκτικά δίπλα μας, στην είσοδο της Στοάς του Βιβλίου, έγινε μια (αναίμακτη) συμπλοκή αστυνομικών με «βαποράκια», η οποία κατέληξε σε συλλήψεις. Μόνο που ο Ολλανδός φιλοξενούμενός μας, ο αρχιτέκτονας τοπίου Μάρτιν Κνάιτ, δεν έδειξε να σοκάρεται ιδιαίτερα.

Εχοντας περάσει εκατοντάδες ώρες το τελευταίο έτος σε κάθε γωνιά του κέντρου, δείχνει να γνωρίζει καλά τι συμβαίνει: τόσο τα καλά, όσο και τα κακά. Γνώση απαραίτητη γι’ αυτόν, αλλά και χρήσιμη για όλους μας, καθώς στην πρόταση της ομάδας του κ. Κνάιτ θα βασιστεί η ανάπλαση του κέντρου με άξονα την οδό Πανεπιστημίου. «Για να κάνεις μια τέτοια παρέμβαση, πρέπει πρώτα να καταλάβεις την πόλη και τους ανθρώπους της. Να την περπατήσεις δρόμο δρόμο και να την ζήσεις όλες τις στιγμές της ημέρας. Αυτό με ενδιαφέρει και όχι τόσο οι αρχιτεκτονικές φόρμες», λέει.

Ο 47χρονος Μάρτιν Κνάιτ είναι ένας από τους τρεις ιδρυτές του γραφείου OKRA, το οποίο την Τετάρτη απέσπασε το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό Re-think Athens που διοργάνωσε το Ιδρυμα Ωνάση (το οποίο χρηματοδοτεί και τις μελέτες του έργου). Το OKRA έχει αναλάβει τα τελευταία χρόνια σημαντικές παρεμβάσεις σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις: το κέντρο της Βασιλείας στην Ελβετία, το λεγόμενο «τρίτο κέντρο» του Λονδίνου στο Croydon, το μητροπολιτικό κέντρο της Κοπεγχάγης και άλλα.

Ποια είναι, λοιπόν, τα πλεονεκτήματα και οι δυσκολίες ενός σχεδίου ανάπλασης στο κέντρο της Αθήνας, σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις; «Οφείλω να ξεκινήσω από τα αυτονόητα. Η Αθήνα είναι μια ιστορική πόλη και το κέντρο της είναι γεμάτο με υπέροχα σημεία. Είναι σαν την Ωραία Κοιμωμένη, που περιμένει να της δώσουμε ένα φιλί για να ξυπνήσει. Επιπλέον, χάρη στο καλό κλίμα της Αθήνας ο κόσμος κυκλοφορεί αρκετά στους δρόμους και περνά ώρα έξω. Κάτι αυτονόητο για εσάς, αλλά όχι για τους κατοίκους των βορειοευρωπαϊκών πόλεων, που έχουν σαφώς πιο ωραίους δημόσιους χώρους, αλλά λόγω ψύχους και περιορισμένης διάρκειας της ημέρας δεν μπορούν να τους χρησιμοποιούν το ίδιο. Η Αθήνα όμως έχει και μια άλλη ιδιαιτερότητα. Είναι η πρωτεύουσα μιας χώρας σε οικονομική κρίση. Και το γεγονός αυτό μας “παθιάζει”, θέλουμε όσο τίποτα το εγχείρημα της Πανεπιστημίου να πετύχει και να λειτουργήσει σαν καταλύτης για την αναζωογόνηση του κέντρου».

Η πρόταση του OKRA αφορά τη δημιουργία μιας «πράσινης ραχοκοκαλιάς» με επίκεντρο την οδό Πανεπιστημίου. «Επιθυμία μας είναι να δημιουργήσουμε έναν δημόσιο χώρο σε ανθρώπινη κλίμακα, που θα είναι το ίδιο καλός και λειτουργικός και ύστερα από 50 χρόνια. Εναν χώρο που θα γίνει μέρος της ζωής της πόλης, συνδέοντας την ιστορία της με το μέλλον με έναν έμμεσο τρόπο, χωρίς φουτουριστικές κατασκευές ή κατασκευές που να αντιγράφουν την ελληνική ιστορία», εξηγεί. Η συζήτηση έρχεται αναπόφευκτα στη χρήση του αυτοκινήτου και στον φόβο των Αθηναίων ότι το «κλείσιμο» της Πανεπιστημίου θα μετατρέψει το κέντρο σε κυκλοφοριακή κόλαση. Ο κ. Κνάιτ είναι καθησυχαστικός.

«Οπως έχουμε δει σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, η αναζωογόνηση και η οικονομική ανάπτυξη των κεντρικών περιοχών εξαρτάται και από τον περιορισμό των Ι.Χ. και τη βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όσο χώρο κι αν δώσουμε στα αυτοκίνητα, πάλι σε λίγο καιρό θα τον έχουν γεμίσει. Επομένως δεν έχει νόημα. Ας στρέψουμε, λοιπόν, την προσοχή μας στον πεζό και στην εμπειρία του από το κέντρο της πόλης. Αλλωστε, ακόμα κι αν προσεγγίσεις το κέντρο με το αυτοκίνητο, κάποια στιγμή αναγκαστικά... θα πρέπει να κατέβεις και να περπατήσεις», χαριτολογεί.

Ενα από τα σημεία-κλειδιά της πρότασης είναι η ανάπλαση της Ομόνοιας. Με δεδομένο ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει αρκετές απόπειρες στην Ομόνοια, οι περισσότερες χωρίς ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα, από πού αντλεί ο κ. Κνάιτ τη βεβαιότητα ότι θα πετύχει κάτι καλύτερο; «Θα σας πω γιατί κατά τη γνώμη μου δεν έχει πετύχει η σημερινή της μορφή», απαντά. «Το κέντρο της πλατείας είναι υπερυψωμένο και απρόσιτο, γι’ αυτό και δεν προσελκύει ανθρώπους που θέλουν να χαρούν έναν δημόσιο χώρο, αλλά περιθωριακά στοιχεία. Επίσης, είναι αποκομμένη γιατί περιβάλλεται από αυτοκίνητα. Ξεκινάμε λοιπόν από την ανάγκη μείωσης της κίνησης των Ι.Χ. γύρω από την Ομόνοια.

Ελεύθερος χώρος

Ταυτόχρονα, δημιουργούμε συνθήκες ιδανικές για την παραμονή του κόσμου στην πλατεία: ένα μεγάλο κιόσκι στο κέντρο, με ελεύθερο δημόσιο χώρο, αλλά και χρήσεις όπως καφετέριες και εστιατόρια. Σημαντικό ρόλο παίζει η σκίαση μέσω δέντρων». Η φύτευση κανονικών δέντρων έχει ορισμένες τεχνικές προκλήσεις. «Θα αφαιρέσουμε όσα στοιχεία τσιμέντου και κατασκευές δεν χρειάζονται, άρα θα μειώσουμε το βάρος που δέχεται η οροφή του υποκείμενου σταθμού του τρένου. Στη συνέχεια θα μονώσουμε την επιφάνεια με ανθρακόνημα και θα τη γεμίσουμε με ηφαιστειογενείς πέτρες και χώμα, αντί μόνο με χώμα. Είναι μια λύση που χρησιμοποιείται σήμερα για τη φύτευση επιφανειών σε υπόγεια πάρκινγκ και έχει εγγυημένο αποτέλεσμα», εξηγεί.

Δύο ακόμα ζητήματα, που απασχολούν τους πολίτες σε σχέση με την ανάπλαση, είναι η ασφάλεια και το ενδεχόμενο βανδαλισμών. Με ποιο τρόπο τα αντιμετωπίζει η μελέτη; «Η ασφάλεια επιτυγχάνεται με την παρουσία κόσμου το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Αρα, πρέπει να έχουμε μια ποικιλία χρήσεων, που να εξασφαλίζουν τη ζωντάνια της Πανεπιστημίου. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένες λεπτομέρειες, για παράδειγμα θα ζητήσουμε να απαγορευθεί στα καταστήματα της περιοχής να κλείνουν τις βιτρίνες τους με αδιαφανή ρολά όταν δεν λειτουργούν.

Οσον αφορά το ενδεχόμενο βανδαλισμών, τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε είναι λίγα. Πιστεύω όμως ότι αν βρίσκεσαι σε ένα όμορφο περιβάλλον, το σέβεσαι. Στη Χάγη, σε παρέμβαση που κάναμε σε μια υποβαθμισμένη περιοχή τοποθετήσαμε μια “δυνατή” κατασκευή. Σε μια εβδομάδα την είχαν καταστρέψει. Την αντικαταστήσαμε με μια ακόμα πιο δυνατή και συνέβη το ίδιο. Τότε φτιάξαμε μια κατασκευή που φαινόταν εξαιρετικά εύθραυστη και τότε οι άνθρωποι την πρόσεξαν».

Νόμιμες «καταλήψεις» στα άδεια κτίρια

Τι γίνεται όμως με τα δεκάδες άδεια κτίρια στην Πανεπιστημίου και τις γύρω οδούς; Ο κ. Κνάιτ υποστηρίζει την... κατάληψή τους. Οχι με τη μορφή που γνωρίζουμε στην Ελλάδα, αλλά με βάση την ολλανδική εμπειρία. «Καταλήψεις με βάση τη νομοθεσία», εξηγεί. «Υπάρχει πλαίσιο με βάση το οποίο ο ιδιοκτήτης ενός κτιρίου μπορεί να επιτρέψει την προσωρινή του κατάληψη και να ζητήσει την εκκένωσή του όποτε το επιθυμεί. Ετσι προστατεύεται ο ιδιοκτήτης και δίνεται η δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να φτιάξουν με ελάχιστα έξοδα κύτταρα δημιουργικότητας».

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η ιδέα του «Θεάτρου των 1.000 δωματίων», που το OKRA πρότεινε για την Πανεπιστημίου. «Πρωταρχικός στόχος μας είναι να έχουμε ζωή στο επίπεδο του δρόμου. Σε ισόγεια, λοιπόν, που σήμερα είναι άδεια, προτείνουμε την ενθάρρυνση προσωρινών χρήσεων, όπως μικρές θεατρικές σκηνές,μουσικές σκηνές, χώρους συζητήσεων. Μπορεί μάλιστα ο δήμος να δημιουργήσει έναν οργανισμό που θα τα οργανώνει όλα αυτά και θα μας πληροφορεί πού συμβαίνει τι. Στη Μόσχα, οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τέτοιους χώρους ήταν οι καλλιτέχνες. Στο Αμστερνταμ φιλοξενήθηκαν προσωρινοί χώροι εργασίας, λ.χ. ομάδες που δημιουργούν apps (εφαρμογές) για κινητά τηλέφωνα. Τέτοιες προσωρινές χρήσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως “εκκολαπτήρια” και να δημιουργήσουν τις συνθήκες για την επιστροφή όχι μόνο δραστηριοτήτων, αλλά και κατοίκων - το τελευταίο άλλωστε δεν μπορείς να το υπαγορεύσεις».

Πηγή: Καθημερινή

Σε διακόσιους θανάτους, πεντακόσιους σοβαρούς τραυματισμούς και συνολικές οικονομικές απώλειες που «αγγίζουν» τα είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ για το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης και τους 900.000 κατοίκους του, εκτιμώνται οι επιπτώσεις από έναν πιθανό σεισμό άνω των 6 Ρίχτερ που θα μπορούσε να εκδηλωθεί με επίκεντρο την Άσσηρο, δυτικά της πόλης. Και μπορεί η Θεσσαλονίκη να βίωσε το 1978 έναν παρόμοιο σεισμό (6,5 Ρίχτερ), όμως οι απώλειες και οι ζημιές που αναμένεται ότι θα προκύψουν από έναν νέο, είναι πολύ μεγαλύτερες καθώς έχει αλλάξει πια η Θεσσαλονίκη που «φέρει στην πλάτη της» περιοχές πυκνοδομημένες, με παλιές κτιριακές υποδομές και διάσπαρτα πεπαλαιωμένα δίκτυα κοινής ωφέλειας.

Τα παραπάνω υπογράμμισε ο καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κυριαζής Πιτιλάκης, παρουσιάζοντας ένα από τα βασικά σενάρια που έχουν εκπονήσει οι ειδικοί για τις επιπτώσεις από πιθανό σεισμό στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Η παρουσίαση έγινε στο πλαίσιο ημερίδας σχετικά με το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SYNER-G για την εκτίμηση της σεισμικής τρωτότητας και τη σεισμική διακινδύνευση της Θεσσαλονίκης σε μελλοντικό ισχυρό σεισμό.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το βασικό σενάριο για τον ενδεχόμενο σεισμό στην Άσσηρο, αναμένονται απώλειες συνδετικότητας της τάξης του 38% ως προς την ηλεκτρική ενέργεια, του 1,5% ως προς το δίκτυο ύδρευσης και μικρές βλάβες στο δίκτυο φυσικού αερίου. Ωστόσο λόγω αυτών των βλαβών υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εκδήλωσης πυρκαγιών στα συγκεκριμένα σημεία, στοιχείο για το οποίο θα πρέπει να μεριμνήσει η πυροσβεστική ώστε να βελτιώσει το δίκτυό της. Εκτιμάται, επίσης, ότι θα προκύψουν 140.000 άστεγοι κυρίως στις περιοχές βόρεια και δυτικά της Εγνατίας Οδού και στις περιοχές Ευζώνων και Τούμπας όπου δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι. Παράλληλα η προσβασιμότητα προς τα νοσοκομεία και τους χώρους συγκέντρωσης υπολογίζεται ότι θα είναι ιδιαίτερα μειωμένη στην περιοχή μεταξύ του λιμανιού, του κέντρου της πόλης και των Αμπελοκήπων και της Μενεμένης.

Σύμφωνα με ένα διαφορετικό σενάριο για πιθανό σεισμό 6,5 Ρίχτερ στην περιοχή του Στίβου, ανατολικά της Θεσσαλονίκης η πρόβλεψη κάνει λόγο για 300 νεκρούς, 700 βαριά τραυματίες και 250.000 αστέγους. Ο κ. Πιτιλάκης σχολίασε ότι οι ειδικοί εξετάζουν διαφορετικά πιθανά σενάρια για την εκδήλωση σεισμού σε διαφορετικά σημεία, είτε ανατολικά, είτε δυτικά, είτε βόρεια, είτε νότια της πόλης. Ωστόσο το μέσο σενάριο, για σεισμό άνω των 6 Ρίχτερ και με πιθανότητα, σύμφωνα με τα διεθνή μοντέλα, 10% στα 50 επόμενα χρόνια, προβλέπει 100 με 200 θανάτους εντός των ορίων του Δήμου Θεσσαλονίκης, 100 με 200 σοβαρά τραυματίες, 500 έως 900 σοβαρά τραυματίες εκτός κινδύνου και 4.000 ελαφρά τραυματισμένους με δεδομένο πληθυσμό πόλης τους 380.000 κατοίκους. Σε ό,τι αφορά τις ζημιές, αναμένεται το 4% των κτιρίων να χαρακτηριστούν κόκκινα, το 66% κίτρινα και το 30% πράσινα.

Σε γενικές γραμμές, από ενδεχόμενο σεισμό «κινδυνεύουν» περισσότερο περιοχές πυκνοδομημένες, με οικοδομές που χτίστηκαν πριν το 1980, (όπως η περιοχή της οδού Κασσάνδρου), γειτονιές με πεπαλαιωμένα δίκτυα κοινής ωφελείας που βρίσκονται διάσπαρτα στην πόλη, δύο γέφυρες στην περιοχή Μυτιληνάκια του Κορδελιού αλλά και μια μικρή γέφυρα που βρίσκεται στην περιοχή του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης.

Σε επίπεδο πρόληψης και με δεδομένο ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο «κόκκινο» ως προς τον κίνδυνο σεισμικότητας στην Ευρώπη, μαζί με την Ιταλία, τη Ρουμανία, την Τουρκία και τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ο καθηγητής του ΑΠΘ ανέφερε ότι αυτή τη στιγμή επειδή η πολιτεία αδυνατεί να ανταπεξέλθει στο κόστος των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, που αναφέρθηκε νωρίτερα, επιλέγει να μην ασχοληθεί με το ζήτημα. Εναλλακτικά, όμως, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν παρεμβάσεις σε νοσοκομεία, σχολεία, βασικούς οδικούς άξονες και κτίρια ώστε σε βάθος δεκαετίας να δίνονται σταδιακά πόροι για έργα, να μειωθεί συνολικά το κόστος των εκτιμώμενων απωλειών και να τονωθεί παράλληλα η οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή. Συνέστησε, ωστόσο, και στους ίδιους τους πολίτες να απαιτήσουν ασφάλεια από την πολιτεία και να μην προχωρούν σε πολεοδομικές αυθαιρεσίες μειώνοντας την ασφάλεια των κατοικιών τους

Πηγή: kathimerini.gr

Ενα βήμα πριν από τη θέσπιση του νομικού πλαισίου που θα ανοίξει τον δρόμο για τον διαγωνισμό βρίσκεται η υπόθεση της ανάπλασης του Φαληρικού Ορμου. Πρόκειται για την πρώτη ουσιαστική κίνηση για το πολυπόθητο «άνοιγμα» της Αθήνας στη θάλασσα, που πέρασε από αρκετές περιπέτειες μέχρι να φθάσει στο σημερινό σημείο. Η ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου είναι ένα από τα λίγα έργα που κινούνται αυτή την εποχή στην πρωτεύουσα: το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στον παλαιό ιππόδρομο, η μετατροπή του ΦΙΞ στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, η επέκταση του μετρό στον Πειραιά και η ανάπλαση του κέντρου με άξονα την οδό Πανεπιστημίου, τα οποία θα παραδοθούν σταδιακά από το 2014 έως 2017.

 

Η υπόθεση της ανάπλασης του Φαληρικού Ορμου πέρασε από... σαράντα κύματα μέχρι να φθάσει σήμερα ένα βήμα πριν από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Από τις αποτυχημένες παρεμβάσεις της περιόδου των Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι τα σχέδια για τη μετατροπή του σε λιμένα κρουαζιέρας, τα οποία συζητήθηκαν έντονα πριν από μερικούς μήνες αλλά δεν ευοδώθηκαν. Τελικά, τα προβλήματα ξεπεράστηκαν: σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος, το σχέδιο προεδρικού διατάγματος που θα καθορίσει τις χρήσεις γης στον Φαληρικό Ορμο υπεγράφη και απεστάλη στο Συμβούλιο της Επικρατείας για προδικαστικό έλεγχο. Παράλληλα, οι μελέτες που εκπονήθηκαν με έξοδα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (και την επίβλεψη του ίδιου του Ρέντσο Πιάνο, που επιμελείται και τη δημιουργία του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος στον παλαιό ιππόδρομο) ολοκληρώθηκαν στις αρχές του φθινοπώρου, ενώ τα τεύχη δημοπράτησης του έργου παραδόθηκαν στο τέλος του έτους. Μάλιστα, όπως είχε απαιτήσει το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, οι μελέτες είναι πλήρεις και καλύπτουν όλες τις πτυχές του έργου. Η Πολιτεία είχε στο παρελθόν γνωστοποιήσει ότι τα έργα της ανάπλασης θα κατασκευαστούν με Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), ενώ το έργο είχε ενταχθεί για χρηματοδότηση στο ΠΕΠ Αττικής. Πλέον, το μόνο που απομένει είναι να οριστεί ποιος θα είναι ο φορέας ανάθεσης/υλοποίησης του έργου για να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός. Υπενθυμίζεται ότι με τα σχέδια, η περιοχή του Φαληρικού Ορμου θα χωριστεί σε τέσσερις ζώνες, καθεμία από τις οποίες θα συγκεντρώνει διαφορετικού χαρακτήρα χρήσεις (λ.χ. αθλητικές, πολιτιστικές). Η λεωφόρος Ποσειδώνος θα μετατοπιστεί και θα υπογειοποιηθεί ανά τμήματα, ενώ τρεις από τους δρόμους του Μοσχάτου θα επεκταθούν με τη μορφή προβλήτας στη θάλασσα.

Ο Φαληρικός Ορμος είναι ένα από τα τέσσερα μεγάλα έργα που θα αλλάξουν σταδιακά το πρόσωπο της Αθήνας μέχρι το 2017. Το... τελευταίο θα είναι η επέκταση του μετρό προς τον Πειραιά (ορίζοντας το 2017), που θα βελτιώσει τη ζωή των κατοίκων πυκνοκατοικημένων δήμων. Τα υπόλοιπα είναι έργα ανάπλασης:

-Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Με χορηγία του ιδρύματος κατασκευάζεται νέο κτίριο για την Εθνική Βιβλιοθήκη και την Εθνική Λυρική Σκηνή, πλαισιωμένο από ένα πάρκο 170 στρεμμάτων. Η κατασκευή έχει ξεκινήσει και ορίζοντας ολοκλήρωσης είναι το 2016.

-Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Μετά από έτη καθυστερήσεων, η μετατροπή του παλαιού εργοστασίου ΦΙΞ επί της λεωφόρου Συγγρού στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης βρίσκεται πλέον σε προχωρημένο στάδιο, με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2014.

-Ανάπλαση Πανεπιστημίου

Στις 27 Φεβρουαρίου θα ανακοινωθεί ο νικητής του διαγωνισμού του έργου, που χρηματοδοτείται από το Ιδρυμα Ωνάση. Θα ακολουθήσει η εξειδίκευση των μελετών και κατόπιν ο διαγωνισμός για το κατασκευαστικό κομμάτι, με στόχο τα έργα (κυρίως ελαφρές παρεμβάσεις, πλην του τραμ) να τελειώσουν το 2015.

Πηγή: kathimerini.gr